محمد بابایی

دوباره جُمعه رسیدودلم بهانه گرفت

نیامدی, دلِ تنگم ازاین زمانه گرفت

ازآسمانِ دلم ابرِ غُصّه می بارد

نیامدی تو وبارانِ دانه دانه گرفت

غنچه ای بِشکُفت وجان هاتازه شد

کعبه در آدینه پُرآوازه شد

گشت پیدادرافق رنگین کمان

نور می پاشدخدا درآسمان