مدح حضرت علی اکبر ع

مثلاسفند دلم روی دلم بند نبود

مدتیروی لبان همه لبخند نبود

درددوری ز پیمبر که خوشایند نبود

وکسی مثل خداوند هنرمند نبود

جانعالم تصّدق سرتان

به فدای شما و مادرتان

توامیری امیر قلب منی

و منم من همیشه نوکرتان

دلم را هوای تو پر کرده است

غم آشنای تو پر کرده است

حسینیه و مسجد و دیر را

نسیم دعای تو پر کرده است

تاج سری و هر نفس ما ارادتاست

آقا تویی و غیر تو ای شاهرعیت است

روز من همیشه جوان در کنارتوست

شوق شماست این دل اگر باطراوت است

تو نور آمدی و شب ز خواب خوشپا شد

تو چشمه آمدی اما مدینه دریاشد

گل از گل همه ی خانواده اتشکفت

شکوفه های نگاه تو تا شکوفاشد 

گفتند بهشتی که نباشی برهوتاست

دیدیم که این مُلک ز فیضتملکوت است

گفتند که از تیره ی مردانبزرگی

دیدیم تمام تو جلال و جبروتاست

عاشق آن است که پر می گیرد

فقـط از  عشق خبر می گیرد

از جگر آتش اگر می گـیرد

عشق را مدّ نظر می گیرد 

هم درمقام و نام و جلالت تواکبری

هم اینکه درعشیرهشماازهمه سری

گفتااگرکه ختمرسالت نمیرسید

حتما تو اخریننبی هستی پیمبریژچژ

می‌آییو لیلا شده مجنون عطر و بوی تو

دستیبه رویت می‌کشد, یک دست بر گیسوی تو

نهبر نمی‌دارد کسی یک لحظه چشم از روی تو

یکچشم زینب بر حسین آن چشم دیگر سوی تو