نشست مرد و به دامن گرفت دختر را
چشید طعم نفس های گرم مادر را
چگونه لب به وصیت گشاید او این دم
چگونه بار ببندد وداع آخر را
پروانه نجاتی
دو بخش دارد : با … با … که می شود بابا
همین که هست در آن قاب عکس , آن بالا
همین که زل زده بر چشم های غمگینم
نشسته در دل سنگر کنار آن آقا