پر و بالم اگر که وا میشد غصه ازروی سینه پا میشد

شعر روضه تخریب بقیع

پر و بالم اگر که وا میشد
غصه ازروی سینه پا میشد

پرتویی از نگات می آمد
قسمتم باز روشنا میشد

دکمه بازگشت به بالا