دنیا چو علی؛ شاهِ نجف، شاه ندارد
زیباییِ او را به خدا، ماه ندارد
گفتم به قلم شمّه‌ای از فضلِ علی گو
گفتا: سوی او عقلِ بشر راه ندارد
شعر امیرالمومنین
میان جام ولا ریخت کیمیا الله
ز عمد مست علی می‌کند مرا الله
نجف رسیدم و از بوی تاک فهمیدم
که نیست فاصله از پیش یار تا الله
خوشا آن دل که شیدای علی شد
ز جان مستِ تولّای علی شد
خوشا آنکه به صوتِ عاشقانه
اذان گویِ مُصلّای علی شد
شب شد و بین کوچه ها پرنده پر نمی زند
کسی به غیر بی کسی حلقه به در نمی زند
تو رفتی آه غمت به آتشم کشیده است
در دل من روضه تو به جز شرر نمی زند
#مدح_امیرالمومنین
یا علی گفتم و تا عرش خدا طی کردم
این چنین کشفِ غبار قدم وی کردم
باده از ذکر علی ریخته ام جام به جام
شرب خمر از قدح گوش پیاپی کردم