شعر اهل بیتی

رفت خورشید با قمر برگشت
خنده روی لب پدر برگشت

شهر را جور دیگری می دید
هر که آن روز از سفر برگشت

مِنّی اِلَیْکِ … نامه ای از غربت ایران
درسینه دارم حرف هایی با تو خواهر جان

ای باطنت با ظاهرت یکدست آئینه
سنگ برادر را زدی یک عمر بر سینه