شعر خرابه

در سن سه سالگی ز جان سیر شدم
از پای پر از آبله دلگیر شدم

پایش ز دست آبله آزار می کشد

از احتیاط دست به دیوار می کشد 

درگوشه ی خرابه کنار فرشته ها

“با ناخنی شکسته ز پا خار میکشد”