شعر ولادت اهل بيت (ع)

غرق نور است خانه‌ی مولا
بی‌قرار است همسر زهرا
شوق دیدار دختر اول
جلوه‌ی آیه های اعطینا

و خدا خواست جلال نبوی جلوه کند
و بیاید به زمین نور علی جلوه کند

و خدا باز به زهرا و علی کوثر داد
سوره مریمی از سوره پیغمبر داد

قسم به ماه به خورشید آسمانی تو
در احتجاب ترین نور جاودانی تو

کدام واژه به توصیف تو سزاوار است
فراتر از سخنی ؛ اوج هر بیانی تو

نفس نفس ترانه‌ی حجاب میدمد
ز لاله‌های کربلا گلاب میدمد
قصیده‌ی بلند آفتاب میدمد
چه مصرعی ز بیت بوتراب میدمد

عصمت الله المعظم زینب است
بر سما نور مسلم زینب است
بر حسن عشق مجسم زینب است
الگوی حوا و مریم زینب است
نبض آدم روح خاتم زینب است
«بانی ماه محرم زینب است»

یارب برسان بر سر او شاه نجف را
آن کس که نشان داد به ما راه نجف را
ای عشق بدم نفحه‌ی درگاه نجف را
ای شوق ببین شعله‌ی جانکاه نجف را

باز هم چرخیده دنیا در مدار دیگری
آمده از عرش اعلا ذوالفقار دیگری

تا حسین آرام جانش شد، برای او نشد
هیچکس همواره آرام و قرار دیگری

خورشید حِلم،شمع شبستان زینب است
دریای صبر،بنده ی طوفان زینب است
اسلام؛زیر سایه‌ی ایمان زینب است

یا علی گفتیم و راه عشق را پیموده ایم
در پناه بیرق آل علی آسوده ایم
سربه روی خاک پای آل زهرا سود ه ایم
از همان بدو تولد سامرایی بوده ایم

خبری آمده که نوبت محشر شده باز
خبری آمده که دوره غم سر شده باز
خبر از معجزه سوره کوثر شده باز
خبری آمده که فاطمه مادر شده باز

گفتند از کرامت تو… مبتلا شدیم
آدم شدیم با کرمت آشنا شدیم

گفتند با کریم که دشوار نیست کار
ای دومین امام حسن! ما گدا شدیم

دسته گل باغ حیدری آمده است
احیاگر فقه جعفری آمده است
در بین ملائکه خبر پیچیده
میلاد امام عسکری آمده است