شعر ولادت اهل بيت (ع)

دل به طوفان زدم, بدون حساب
باده پنهان زدم, بدون حساب
بی حساب و کتاب بخشیدم
به خلایق ثواب بخشیدم

امام حسین علیه السلام

ببینید گیسوی پُر تابِ ما را
ببینید جوش می ناب ما را
ببینید ماه جهانتاب ما را
ببینید لبخند ارباب ما را

ما که هستیم ؟ انتخابِ حسین
از دعاهایِ مستجابِ حسین
گَردِ راهی در آفتابِ حسین
پرِ کاهی در التهابِ حسین
گِلی از خاکِ بوترابِ حسین
ما که هستیم ؟ یک صواب حسین

حال و هوای امشب من فرق می کند
تب کرده ام ولی تب من فرق می کند
از این به بـعد مذهب من فرق می کند
شعـر و سـرود بر لب من فرق می کند

دامن فاطمه گلزار محبت شده است
شب میلاد اَبـَر مرد کرامت شده است

پسری آمده از نسل پیمبر که بشر ….
هر کجا رفته از این معجزه صحبت شده است

آسمان در حریمتان زیباست
عطر خوب شمیمتان زیباست

حالم از این همه کرم خوب است
هر که می آید این حرم خوب است

وا نشد جبریل اگر سمت نجف بال و پرش
بهتر آنکه بر زمین جاری شود خاکسترش

خوش به حال آن کبوتر بچه ای که تا سحر
میپرد از صحن ایوانش به صحن دیگرش

چون تو زاده شدی درون حرم
دشمن از کعبه منزجر میشد
گر به رویش ترک نمی افتاد
خانه کعبه منفجر میشد

ای کاش من را خاک پای خود بدانی
منت گذاری روی چشمانم بمانی

رکن طلوعت خانه پروردگار است
ای صاحب اعجازهای جاودانی

پس از سه روز درِ کعبه ناگهان واشد
تمامِ مکه پُر از شور و شوق و غوغا شد

زِ خانه آمده انگار صاحبِ خانه
که چشم‌ها همگی غرقِ در تماشا شد

تا ابد قبلگاه اهل ولاست
کعبه ای که مقام شیر خداست
اصل توحید با علی بر پاست
کعبه زاده یکیست! حیدر ماست!

به مرتضی ست اگر اقتدار وابسته
به تیغ اوست تب کارزار وابسته

حدیث هست که فرمود جبرئیل شده
به لافتای علی ذوالفقار وابسته