گفتند بهشتی که نباشی برهوتاست
دیدیم که این مُلک ز فیضتملکوت است
گفتند که از تیره ی مردانبزرگی
دیدیم تمام تو جلال و جبروتاست
شعر ولادت اهل بيت (ع)
عاشق آن است که پر می گیرد
فقـط از عشق خبر می گیرد
از جگر آتش اگر می گـیرد
عشق را مدّ نظر می گیرد
ما را سرشته اند علی وارمان کند
حتی نوشته تشنه ی دیدارمان کند
صلاً خدا به روی من و تو حساب کرد
وقتی که خواست برده ی بازارمان کند
هم درمقام و نام و جلالت تواکبری
هم اینکه درعشیرهشماازهمه سری
گفتااگرکه ختمرسالت نمیرسید
حتما تو اخریننبی هستی پیمبریژچژ
می‌آییو لیلا شده مجنون عطر و بوی تو
دستیبه رویت می‌کشد, یک دست بر گیسوی تو
نهبر نمی‌دارد کسی یک لحظه چشم از روی تو
یکچشم زینب بر حسین آن چشم دیگر سوی تو
روزی شعر من امشب دو برابر شده است
چون که سرگرم نگاه دو برادر شده است
چون که بانوی کلابیه پسر آورده
چشم وا کن, پدر خاک قمر آورده
در طریق عشق بازی امن و آسایش خطاست
با بلای عشق عاشق سینه چاک و مبتلاست
مست مستم من الا یا ایها الساقی بیا
یک دو جرعه باز می نوشم می باقی بیا
به کسی کارندارم که بهشتم لیلی ست
بت بتخانه ورهبان کنشتم لیلی ست
خاک من خاکجنون است و سرشتم لیلی ست
هر چه درمکتب استاد نوشتم لیلی ست
جمعمان جمع که تا نقش خیالی بزنیم
کوچه باغی برویم و پر و بالی بزنیم
پای حافظ مِی ای از شعر زلالی بزنیم
جمعمان جمع بیایید که فالی بزنیم
شوری است میان سینه , دل بیتاب است
غوغاست در آسمان و شب مهتاب است
از عرش صدای هلهله می آید
عید است…شب ولادت ارباب است
آن جا کهصحبت از ادب اولیا کنند
اول حکایت از پسر مرتضی کنند
محفل فروز زهره جبینان فاطمی
کز مه مثل بر آن قمر دلربا کنند
ای همه ی کون ومکان مست تو
قوت وقدرت همه دردست تو
ای نفست آیه ی توحید ما
عزت وحکمت همه پابست تو