شعر شهادت حضرت زينب (س)
این زن که…
این زن که از برابر طوفان گذشته بود
عمرش کنار حضرت باران گذشته بود
صبرش امان حوصله ها را بریده بود
وقتی که از حوالی میدان گذشته بود
باران اشک بود و عطش شعله می کشید
آب از سر تمام بیابان گذشته بود
آتش گرفته بود و سر از پا نمی شناخت
ازخیمه های بی سروسامان گذشته بود
اما هنوز آتش در را به یاد داشت
آن روزها چه سخت و پریشان گذشته بود
آن پرده های آخر صفین ناگهان
از پیش چشم آینه یک آن گذشته بود
می دید آیه آیه آن زیر دست و پاست
کار از به نیزه کردن قرآن گذشته بود
زینب هزار بار خودش هم شهید شد
از بس که ازکنار شهیدان گذشته بود
یکل حظه از ارادت خود دست برنداشت
عمرش تمام بر سر پیمان گذشته بود
بر صفحه های سرخ مقاتل نوشته اند
این زن هزار مرتبه از جان گذشته بود
احمد علوی
سلام
وااای چه شعر قشنگی بود
دم شاعرش گرم
البته دست شماهم درد نکنه
خسته نباشید?❤️
سلام
وااای چه شعر قشنگی بود
دم شاعرش گرم
البته دست شماهم درد نکنه
خسته نباشید?❤️
دل هوای اهل بیتت کرده اســــت دل که مست حسن خلقت گشته است
این دل مجنون من درهم شــــده جـــان پستم ای نبی برلــــب شــــــده
ازکـــــجا گویم برایــــت ای نبـــی ازسر بشکــــسته گویــــــــم ازعلـــــی
یاکه ازدخت توگویم ازغمــــــــش ایــــــــــنکه بشکسته شده بال وپرش
یا که ازسبط تو گویم از حســــــن پرشـــــــده خونایه پاکش درکـــــــــفن
دل هوای سبط کوچک کرده است دل هوای کربــــــــلا را کرده اســـــــت
جسم او عریان وبی انگشت شده جســــــــم پاکش ازقفا بی سر شده
مـــــــــــــحمدرضا جعـــــــــــــفرپور??
دل هوای اهل بیتت کرده اســــت دل که مست حسن خلقت گشته است
این دل مجنون من درهم شــــده جـــان پستم ای نبی برلــــب شــــــده
ازکـــــجا گویم برایــــت ای نبـــی ازسر بشکــــسته گویــــــــم ازعلـــــی
یاکه ازدخت توگویم ازغمــــــــش ایــــــــــنکه بشکسته شده بال وپرش
یا که ازسبط تو گویم از حســــــن پرشـــــــده خونایه پاکش درکـــــــــفن
دل هوای سبط کوچک کرده است دل هوای کربــــــــلا را کرده اســـــــت
جسم او عریان وبی انگشت شده جســــــــم پاکش ازقفا بی سر شده
مـــــــــــــحمدرضا جعـــــــــــــفرپور??