جای سلسله

سلام کرد و نشان داد جای سلسله را
چه بی مقدمه آغاز می کند گله را

نه از سنان و نه از شمر گفت نه خولی
بهانه کرد فقط طعنه های حرمله را

نگاش چونکه به رگ های نامرتب خورد
نکرد شکوه و پوشاند زخم آبله را

ز استلام لب و خیزران شکایت داشت
از اینکه چوب، رعایت نکرد فاصله را

کشید زجر، هم از دست زجر هم پایش
شبی که گم شد و گم کرده بود قافله را

سبب چه بود که هنگامه ورود به شام
نمی شنید صدای بلند هلهله را

و در ازای دو تا بوسه داد جانش را
ندیده چشم کسی اینچنین معامله را

محمدعلی بیابانی