شعر شهادت حضرت رقيه (س)
ز دست آبله
پایش ز دستآبله آزار می کشد
از احتیاطدست به دیوار می کشد
در گوشه یخرابه کنار فرشته ها
“با ناخنیشکسته ز پا خار می کشد”
دارد به یادمجلس نامحرمان صبح
بر روی خاکعکس علمدار می کشد
او هرچه میکشد به خدای یتیم ها
از چشم هایمردم بازار می کشد
گیرم برایخانه تان هم کنیز شد
آیا زپرشکسته کسی کار می کشد؟
چشمش مگرخدای نکرده چه دیده است؟
نقشی که میکشد همه را تار می کشد
لب های بیتحرک او با چه زحمتی
خود را بهسمت کنج لب یار می کشد
علی اکبرلطیفیان