شعر روضه فاطمیه

ای بال و پر شکسته! مرا بال و پر مبند
بردار بارم از دل و بار سفر مبند

جانم بگیر از من دل خسته رو مگیر
راه نگاه را به رخ چون قمر مبند
پای فراق را تو در این خانه وا مکن
دستی که بسته بود, تو بار دگر مبند

چشمت بهشت باشد و مژگان, درِ بهشت
بگشا مژه, ز باغ بهشتم تو در مبند

ای قبلۀ علی! ز چه رو, رو به قبله ای؟
راه امید را به من, ای محتضر مبند

ای حاصل علی! نشوی قاتل علی
آه ای کمر خمیده! به قتلم کمر مبند

سید محسن حسینی