شعر شهادت امام صادق (ع)
یا اهل بیت النبوه
در سجده رفته را لگد پا نمی زنند
افتاده را برای تماشا نمی زنند
از پشت بام داخل خانه نمی روند
آتش به درب خانه خدایا نمی زنند
پیش نگاه همسر و فرزند نیمه شب
اینگونه پیرمرد خدا را نمی زنند
با دست بسته پای پیاده کشان کشان
یک ذره حرف رحم و مدارا نمی زنند
کوفه شده مدینه نمک ناشناس ها
دم از برای یاری آقا نمی زنند
هفتاد ساله را همه دوره نمی کنند
آن را که مانده بی کس و تنها نمی زنند
بی غیرتان شهر مدینه به یک امام
طعنه کنایه تهمت بی جا نمی زنند
جای امام مجلس بزم شراب نیست
پیش عزیز فاطمه پیمانه می زنند
روی لبان خورده ترک چوب خیزران
در پیش چشم دختر زهرا نمی زنند
دارد سه ساله حسرت بوسیدن پدر
با هر بهانه دخترکی را نمی زنند
مهدی شریف زاده