بی شک فراق از یار را یعقوب می فهمد

بی شک فراق از یار را یعقوب می فهمد
در عمق آتش سوختن را چوب می فهمد

دل صیقلی باشد همیشه رونقش برجاست
این اصل را فیروزه ی مرغوب می فهمد

وقتی حبیبی می رود تا جان فدا گردد..
تنها شدن با غصه را محبوب می فهمد

قربانی دلبر شدن هم صبر می خواهد…
این قصه را هم بی گمان ایوب می فهمد

اَلْبَحْرُ مِنْ طَعْنی ز مرد پارسی گو را
موجی که در ساحل کند آشوب می فهمد

نه جلجتا…گودال پروازی ست تا معشوق
این عشق را نصرانی مصلوب می فهمد

وقتی برهنه می شوم بر سینه می کوبم
عابس فقط حال دلم را خوب می فهمد

شاعر: ایمان کریمی