عزیزم حسین

او نمیگیرد به دل، اصلاً نمی آرد به رو
این خدا با هر کسی بد کرده باشد، بهتر است

داد و قالم را ندید و آبرویم را نبرد
سالها مُشتی که میکوبم، پناهش این در است

بچه ی بد را نزن پیش همه، چون آخرش
آنکه می گیرد مرا در زیر چادر، مادر است

دست خالی نیستم، خاک نجف دارم به کف
دست کم من را نگیرید اعتبارم حیدر است

دست من را زود بگذارید در دست حسین
بنده ی خوب خدا، اسم درستش نوکر است

آرزوی من نماز صبح در کرببلاست
یک سحر پائین پا و یک سحر بالاسر است

رضا دین پرور