جام ها بی تاب از رزقِ شراب و باده اند

جام ها بی تاب از رزقِ شراب و باده اند
صحن ها بهر حضور سائلان آماده اند

با امید وصل این جنت تقلا می کنند
ذره هایی که میان راه, بین جاده اند

کوثر است آب میان صحن و پاکم می کند
حوض های این حرم الحق که فوق العاده اند

مادرم می گفت: “سجاده نمی خواهد حرم
سنگ های خاکی اش بالاتر از سجاده اند”

چند عاشق با دو چشم خیس از راه آمدند
گوشه ی باب الجوادت از نفس افتاده اند

عده ای با نام زیبای تو مستی می کنند
عده ای هم دور مرقد جامعه سر داده اند :

” یا ولی الله ضامن شو گنهکار آمده
تا همین جا هم به لطف توست راهم داده اند

نسل در نسلت همه آقا و اهل بخششند
نسل در نسلم همه محتاج و نوکر زاده اند”

هرچه هم باشند این مردم رعایای تواند
عاشقت هستند و در این عشق صاف و ساده اند

اهل ایمان شد هر آن کس که نگاهش کرده ای
وای بر آن ها که از چشم شما افتاده اند

محمد جواد شیرازی