شعر مناجات امام حسين (ع)

حسین جانم

من کی بودم یه آس و پاس بی کس
یه از همه رونده شده تو‌ دنیا
تو کی بودی حسین دلتنگیام
هوامو داشتی شبیه یه بابا

از رگ گردنم تو‌ نزدیکتری
قد گناهام ولی از تو دورم
برا تو گریه میکنم تا بلکه
لکه های گناهمو بشورم

دنبال زرق و برق دنیا نیستم
میخوام که تنها تو‌ رو داشته باشم
بذار تا روز مردنم حسین جان
سمت حرم پامو گذاشته باشم

راه رسیدن به خدا کربلاس
راهو به روی ما نبندی کاشکی
با اون نگاهای پر از سلامت
رو‌کنی سمت ما بخندی کاشکی

سلام حسین بی کسای عالم
سلام حسین ، رفیق روز سختی
فاتحه‌ی زندگیمو میخونم
اگه که از تو دور بشم یه وختی

از پس دوری از تو‌ بر نمیام
مشکلمو خودت یه جوری حل کن
دارم بدو‌بدو‌ میام به سمتت
دستاتو وا کن و منم بغل کن

تو اون حسینی که میون گودال
بغل وا کردی واسه نیزه ها هم
ما نیزه نیستیم ما تو رو دوس داریم
پای ضریحت جا بده به ما هم

حسینی که دلت برا شمر سوخت
ولی سر تو رو برید چه راحت
حسینی که پیرهنتم بخشیدی
تو قتلگاه با اون همه جراحت

حسین مهربون شنیدم تو‌رو
طعنه ها و زخم زبونا کشتن
میگن تو اون نزاع دسته جمعی
پیرا گرفتنت جوونا کشتن

وحید عظیم پور

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا