غم ِ تو

زمین یک آهِ شعله ور درآورد
غم ِ تو اشکِ پیغمبر(ص) درآورد

تنت را تیرباران کرد و دیدم
دوباره نیزه ای دیگر درآود

بمیرد حرمله(لع) که با تبسّم؛
سه شعبه زد به سمتت! پر درآورد

رسید و پیکرت را غرقِ خون دید
دلِ مادر سر از محشر درآورد

یکی آورد با خود نعلِ تازه
یکی پیراهن از پیکر درآورد

نشست و با غضب از دستت ای وای
هم انگشت و هم انگشتر درآورد

نمیدانم چه شد که خنجرِ شمر(لع)
زد و از حنجرِ تو سر درآورد!

 مرضیه عاطفی