از آن طرف قمرش روی نیزه کامل شد

از آن طرف قمرش روی نیزه کامل شد
از این طرف سرت از روی نیزه نازل شد

غروب روز دهم بود عمه ام افتاد
عبای خونی تو تا به دوش قاتل شد

تمام اهل حرم را سوار محمل کرد
عمو نبود… پدر کارِ عمه مشکل شد

میان کوفه همه زیر لب به هم گفتند:
عقیله همسفر مشتی از اراذل شد

تمام دشت بهم ریخت آن زمانی که
نگاهت از روی نی سوی عمه مایل شد

چکید خون سرت… خواهرت دلش خون شد
گواه این سخنم خون و چوبِ محمل شد

به جای تک تک ما عمه کعب نی خورده
برای تک تک ما مثل شیر حائل شد

خدا کند که پدر جان ندیده باشی تو
چگونه دختر حیدر به شام داخل شد

هزار خطبه ی قرّاء خوانده خواهر تو
جواب این همه خطبه فقط کف و کِل شد

عقیله, کعبه ی غم, قبلهُ البرایا¹ بود
ز اشک نیمه شبش خاک دشت ها گِل شد

میان نافله ها یاد مادرش می کرد
همیشه روضه ی او برکت نوافل شد

اگرکه پیر شدم, عمه ام مقصر نیست
گمان نکن که دمی از رقیه غافل شد

شاعر:محمد جواد شیرازی

۱: قبله البرایا: از القاب حضرت زینب به معنای قبله و پیشوای ابرار