می‌شود هر روز جرم و اشتباهم بیشتر
هست اما بخشش تو از گناهم بیشتر
بسکه تن دادم به عصیان و خطا این
روزها دور شد از خانه‌ات اینگونه راهم بیشتر
احتیاجی نیست در آتش بسوزانی مرا
می‌کِشَد آتش مرا این سوز و آهم بیشتر
معصیت می‌آورم, آب و غذایم می‌دهی
می‌چکد خجلت از این طرزِ نگاهم بیشتر
کوله بارم از گناهم پر شد, اما آمدم
باز هم این بار از تو عذرخواهم بیشتر
دارم از زهرا ز دست خود خجالت می‌کشم
شرمسار از روی تو رویِ سیاهم بیشتر
چند وقتی می‌شود آواره بودم, باز هم
چادری خاکی مرا داده پناهم بیشتر
زیر بار معصیت بالم به هم پیچیده بود
یک نگاه مادرم شد تکیه گاهم بیشتر
رضاباقریان