بوی گل
بوی گل در همه ارض وسما پیچیده
بازهم باغ جنان جامه نو پوشیده
دست مولاست به این سفره نمک پاشیده
در کویر دل من باز گلی روئیده
بروی خاک ملائک همه گل می بارند
همگی بر لبشان سوره کوثر دارند
خبر آمد که شب هجر سحر خواهد شد
انتظار دل عشاق به سر خواهد شد
ماه رخساره ای از پرده بِدَر خواهد شد
باز هم حضرت ارباب پدر خواهد شد
عطر بانوی مدینه همه جا منتشر است
بیشتر از همه ساقی حرم منتظر است
گریه طفل بگوش آمد وشد غوغایی
عمه زینب به خودش گفت عجب زهرایی
عشق باباست عجب نیست شود بابایی!
گفت عباس که به به چه شب زیبایی
گفته بودند که او جلوه زهرا دارد
واقعاً بوسه به دستش بزنم جادارد
در اصالت به نبی رفته به مولارفته
صورتش هاله نور است به بابا رفته
در شهامت به خود زینب کبری رفته
همه تأیید نمودند به زهرا رفته
آنقدر بر سر دستان عمو زیبا بود
عمه می گفت فقط”بترکد چشم حسود”
چه شبی بود شه علقمه زهرارادید
دور گهواره او ام ابیهارادید
دیده واکرد رقیه رخ سقارادید
لب خندان علی اکبر لیلا رادید
ماه وخورشید وستاره همه زیبابودند
همه شان منتظر خواندن لالا بودند
آمده تا حرمش قبله حاجات شود
آمده نسل معاویه خرافات شود
آمده حرمله با گریه مجازات شود
شک نکن آمده که عمه سادات شود
گرچه ارباب علی داشت پیمبرهم داشت
شب میلاد رقیه شدومادر هم داشت
لب اگر باز کند قندوشکر می ریزد
چادرش باز شود درو گهر می ریزد
چشم او اشک مناجات سحر می ریزد
سائلش باش که در دست تو زر می ریزد
هیچ کس اینقدر احساس ندارد دارد؟
چون رقیه عمو عباس ندارد دارد؟
جای دارد که همه خلق به او رو بزنند
در برش ماه وستاره همه سوسو بزنند
تازبان باز کند چنگ به گیسو بزنند
در حضورش شه و سائل همه زانو بزنند
گاه زهرا وگهی زینب کبری می شد
تا می آمد عمو عباس زجا پامی شد
یک تنه او به دوصد شام حریف است حریف
چه کسی گفته که این طفل ضعیف است ضعیف
کاش بر خاک نیافتد که ظریف است ظریف
صورتش مثل گل یاس لطیف است لطیف
کاش ضربه نخورد چونکه پرش می شکند
کاشکی داغ نبیند کمرش می شکند
همه گویند رقیه به پدر حساس است
یک نفر نیست بگوید که به سر حساس است؟
کاش از ناقه نیافتد چقدر حساس است
نوه فاطمه به درد کمر حساس است
خواب بود وپدرش رفت به میدان نبرد
ماند بیدار شبی و پدرش را آورد
مهدی نظری