جام تولا

خوشا آن دل که شیدای علی شد
ز جان مستِ تولّای علی شد

خوشا آنکه به صوتِ عاشقانه
اذان گویِ مُصلّای علی شد

دلِ او از زلالِ عشق لبریز
غزل خوانِ سراپای علی شد

خوشا جانی که دردش را شنیده
وَ قلبش چاهِ غم های علی شد

میانِ کوه و جنگل دشت و دریا
دلش آهوی صحرای علی شد

خوشا آنکه تمامِ مشکلش حل
به یمنِ ذکرِ یک “یای” علی شد

طوافِ کعبه و سعی و صفایش
همه در سِرّ معنای علی شد

به نخلستانِ غربت مرغِ جانش
رفیقِ درد و غمهای علی شد

چو ماهی مست و شیدا در دلِ آب
اسیرِ موجِ دریای علی شد

خوشا بر حالِ آنکس در دو عالم
براتش مُهر و امضای علی شد

به همراهِ پیمبر تا به معراج
خدا رازِ تسلّای علی شد

شبِ معراج تندیسِ امامت
ز دستِ حق اعطای علی شد!

هستی محرابی