حرمله خدام عذابت بکنه
من یه مادرم، یه مادرِ شهید…
که شدم از داغ یاسم موسفید
گلمُ یه جوری چیدن از تو باغ
که قدِ منو حسین هردو خمید
گلِ‌من‌کِی‌طاقت‌سه‌شعبه‌داشت؟
سُرخ‌میشدگلوش،نمیشد‌بوسه‌کاشت!
خدا لعنت کنه این حرمله رو..
بَدجوری تیر و روی گلو گذاشت
آخ.. مِن الاذن الی الاذن.. سرت
آخ.. مِن الورید الی الورید.. پرت
هی تلظی کردی، دست و پا زدی
آخ.. بمیره از غم تو مادرت…
مگه تو ثمر نداری حرمله؟!
از دلم خبر نداری حرمله…
پسرم شیش‌ماهه بود با تیر زدیش،
مگه تو پسر نداری حرمله؟!
حرمله خدام عذابت بکنه
الهی خونه خرابت بکنه..
هم علی‌مو کُشتی،هم آب ندادی
خدا توی آتیش آبت بکنه
همه ایستادن و داغ‌مو دیدن
سر شیش‌ماهمو با تیر بریدن
یکی سرسلامتی بهم نگفت
همه‌به‌اشک‌چشام‌می‌خندیدن
چقدر غصه و غربت کشیده…
این حسینِ که مصیبت کشیده
یه‌قدم می‌رفت، دوباره برمی‌گشت
خیلی از رباب خجالت کشیده
چطوری تنت‌رو توخاک بذاریم؟
بعد تو علی دیگه غصه داریم..
یه باره دیگه بخند برای ما…
من و بابائیت مگه دل نداریم!
سر قبرت حالا هِق‌هِق می کنم
یادِ خاطرات سابِق می کنم
کاشکی نبش قبر نشی با نیزه ها
من از این غُصه‌ی تو دِق می کنم
مثل زهرا تو رو بی هوا زدن
چون عمومُحسن توی‌ِبلا زدن
با سه‌شعبه زدنِت، ولی دیگه..
سر تو چرا به نیزه ها زدن؟!
میونِ بلا.. دیگه نبینمت
زیرِ دست‌وپا..دیگه نبینمت
جای تو، تو آغوش مَنِ گُلم
روی نیزه‌ها.. دیگه نبینمت
هی‌باعمه‌زینب‌ازچشات میگم
دارم از خنده‌ی رو لبات میگم
روی نیزه، عمو لالا میخونه..
پای نیزه، من لالا برات میگم
لالا لالا لالایی علی بخواب
لالا لالا لالایی.. جانِ رباب
کاش نبینم روی نیزه ای، تو هم..
نبینی دست منو بین طناب
از روی نیزه نیفتی پسرم
نیزه میلرزه نیفتی پسرم
کمی طاقت بیار اینجا پُرِ از..
..چشمایِ‌هرزه،نیفتی پسرم
زیرِآفتاب‌می‌شینم‌آب نمی‌خوام
شبا دیگه نور مهتاب نمی‌خوام
وقتی‌که تو خوابیدی به‌زیرِخاک
من‌دیگه‌به‌این‌چشام‌خواب‌نمی‌خوام
بعد تو ربابْ هم بی‌یاوره
بعد تو چشم رقیه هم تَره
مثل زینب که برادر نداره
بعد تو سکینه بی برادره..
چطوری خاطره‌هاش یادم بره؟
چطوری اشک چشاش یادم بره؟
تصویرش هنوز توی ذهنِ مَنِ…
چطوری زخم لباش یادم بره؟
تَرکِ لباش مگه یادم میره..!
بغضِ‌تو‌صداش‌مگه‌یادم‌میره..!
هر چی از یادم بره ولی آخه..
آخرین‌نگاش مگه یادم میره…!
مجتبی دسترنج ملتمس