خواهر

وقتی که گهواره است دستان برادر
خواهر رسید اول به دامان برادر

بعد از ولادت گریه کرد و مادرش گفت
آرام باش ای دخترم, جانِ برادر

معلوم شد از کودکی یار حسین است
این خواهری که هست درمان برادر

عکس حسینش بینِ قاب چشم هایش
عکس خودش هم بینِ چشمان برادر

زینب اگرچه زینتِ باباست, اما
اثبات کرده هست گریان برادر

دست برادر بالش زیر سرش بود
اینگونه بود هر روز مهمان برادر

لالاییِ شبهای او نام حسین است
پس بوده از اول مسلمان برادر

یک شب نشد بی روی دلدارش بخوابد
این است ماندن پای پیمان برادر

پنجاه و چندی سالِ بعد, آمد به مقتل
افتاد روی جسمِ بی جان برادر

فریاد زد حالا که پیراهن نداری
زینب فدای جسم عریان برادر…

رضا باقریان