دختری از قبیله ی نور
دختری آمداز قبیله ی نور
نذرراهش سبد سبد احساس
صورتشمثل قاب نرگس بود
سیرتشروح صد گلستان یاس
هرفرشته که می رسید از راه
یااگر جبرئیل می آمد
بهپر روسری گلدارش
تاببندد دخیل می آمد
هرسحر بوسه می گرفتند از
مقدمشکاروانی از خورشید
یاسهاچلچراغ ایوانش
باهمان بالهای سبز و سپید
تاکه لب را به خنده وا می کرد
دلهر ماهپاره را می برد
هردلی را به لطف لبخندش
بهخدا تا خود خدا می برد
ساره, آسیه , هاجر و مریم
زائرهر شب نگاه او
وشکوه تمام این دنیا
گردو خاک غبار راه او
به صفات حمیده اش سوگند
آینهدار حسن زهرا بود
خاکراهش شفای هر دردی
اومسیحا تر از مسیحا بود
درمیان قبیلهِ ی خورشید
دردل هر ستاره جایی داشت
وروی موج آبی دلها
مثلمهتاب رد پایی داشت
آسماناست و گوشواره ی او
خوشههای طلایی پروین
مستجابالدعاست این بانو
عطرسبز قنوت او آمین
عطرباغ بهشت دارد او ؟
کهشبیه نسیم می آید
یابه روی قنوت پرواز
بالهر یاکریم می آید
خاکبوسش فرشته , تا می شد
اوبرای نماز آماده
بالپرواز ربنایش بود
عطرسیب و ضریح سجاده
آسمانمدینه ی دل را
مهرو ماه و ستاره , کوکب بود
بیناین خانواده این دختر
همهی عشق عمه زینب بود
نهفقط عشق حضرت زینب
آرزوو امید عباس است
زینتآسمان آبی
شانههای رشید عباس است
جلوهدارد میان چشمانش
همهی مهربانی ارباب
گلبریزید آمده از راه
دخترآسمانی ارباب
آسمانهاستاره می ریزد
جبرئیلاز جنان به پای او
دستهگل می فرستد از جنت
فاطمهمادرش برای او
مریماست این و یا خود زهراست
کهحریمش پر از کرامات است
تاقیام قیامت این بانو
افتخارتمام سادات است
ازضریح بهشتی اش هر دم
عطرجانبخش لاله می آید
تاهمیشه صدای جانسوز
گریهی یک سه ساله می آید
اعتکافبنفشه و لاله
رویلبهای او چه دیدن داشت
وحدیث دل شکسته ی او
اززبانش بسی شنیدن داشت
کربلابود و نیزه و شمشیر
کربلابود و خنجر و دشنه
کربلابود و هرم آن صحرا
کربلابود و کودکی تشنه
کربلابود و ناله ی طفلی
کهچه غمگین به گوش می آمد
کودکیکه ز هوش می رفت و
بهچه سختی به هوش می آمد
کربلابود و مشک خالی و
دستاز تن جدای سرداری
ماندروی زمین نمناکی
بیرقخاکی علمداری
کربلابود و بین آن گودال
آیههای شکسته ی یاسین
جامهی پاره پاره ی یوسف
بدنغرق خون بنیامین
اسبیاز سمت سرخی گودال
خستهو بی سوار می آمد
ودلم با حقیقت تلخی
داشتکم کم کنار می آمد
پیشچشمان خون گرفته مان
ازحرم عطر سیب را بردند
بهروی نیزه ها سر هفتاد
سینهسرخ غریب را بردند
دستهایکبود و خسته مان
بینزنجیر ها که بسته شدند
بعدبا نعل تازه ی مرکب
سینهی لاله ها شکسته شدند