دلاور

احمد(ص) تو را همیشه به عنوان یار خواند
پیوسته از فضائل تو آشکار خواند

پیغمبری که جایگهش صدر جنه است
با خویشتن محب تو را همجوار خواند

زهرا قرار شد که قرار دلت شود
پس خویش را برای تو دل بی قرار خواند

دنیا بزرگواری و نیکویی تو را
در خلق و خوی نیک حسن(ع) یادگار خواند**

از تو حسین(ع) درس شهادت فرا گرفت
جان دادنش به راه تو را افتخار خواند

زینب(س) فرا گرفت فداکاری تو را
عباس در کلاس تو درس وقار خواند

شد اولین شهید به صفین أویس تو
میثم شکوه نام تو را روی دار خواند

در جنگ می شود که توانایی تو را
حتی پیاده, هم رده با صد سوار خواند

زار است کار آن که به جنگ تو آمده
باید تو را دلاور هر کارزار خواند

چیزی نمی گذشت که دشمن هلاک بود
در هر ستیزه ای که رجز ذوالفقار خواند

تیغی که خورد بر سر “عمر بن عبدود”
حتی خدای عز و جل شاهکار خواند

شیعه بهار زندگی ساده ی تو را
در روشنای مجلس وعظ بحار خواند

دنیای پرفریب و پر از زرق و برق را
این ساده زیستی تو بی اعتبار خواند

عمری صدای زخمی تو راز درد را
در گوش چاه یکسره با حال زار خواند

بی شک کمیت شاعر تو لنگ شعر نیست
باید که شاعران تو را شهریار خواند

دل را اگر به آتش عشقت دچار نیست
باید به تنگنای جهنم دچار خواند

باید که دشمنان تو را رانده از بهشت
باید که دوستان تو را رستگار خواند

محمد حسین رحیمی