دلــم هــوایِ مناجاتِ کـربلا کرده

دلــم هــوایِ مناجاتِ کـربلا کرده
هوایِ زمزمه در بابِ قبله را کرده

دوباره ذکرِ لَبَم بِاالحسین العفو است
غلامت عزت از این روضه دست و پاکرده

ببین که بال وُ پَرِ روضه خوانی ام بازاست
صـدایِ روضـه مـرا اهــلِ رَبَنـّا کـرده

چقدر از بدی وُ جــرمِ من گذشت خـدا
کریم با کـَرمَش رویِ بنـده وا کـرده

هزار بار غلـط کـردم وُ دوباره مـرا
شبیهِ خوبتَـران پایِ سفـره جا کرده

بساطِ تـوبه رگِ پاره یِ سرِ ارباب
همان سَری که حرامی به نیزه ها کرده

همان سَری که بریدند وُ کف زدند وُ بعد
به کوچه ها هدفش سنگِ بی حیا کرده

زدنــد سنگ به سَر نازدانـه گفت نزن
به وقتِ لــرزه یِ او حرمله چه ها کرده

به جــای ناز وُ نوازش کنایه و شَلاق
سه ساله نُدبه ی ِ غـَم نذرِ نینوا کرده

حسین ایمانی