شعر مناجات امام حسين (ع)
رونق گرفت از غم تو زندگانی ام
رونق گرفت از غم تو زندگانی ام
ای یار مهربان به کجا میکشانی ام ؟
حالا که پیرمرد شدم کیف میکنم
چون وقف روضه بود تمام جوانیم
خواب و خوراک زندگیم را گرفته است
حتّی خیال اینکه بخواهی برانی ام
زهرای مرضیه به سرم دست میکشد
وقتی سیاه لشگر هیئت بدانی ام
از برکت زیارت تو باخدا شدم
من در زمین کرببلا آسمانیم
شرمنده ام گناه مرا از تو دور کرد
شرمنده ام حسین که من از شما نی ام
برسینه میزنم که مطهر کنی مرا
مشغول گرد گیری و خانه تکانیم
مارا نمیخرید کسی جزتو یاحسین
مبهوت ازین بزرگی و این مهربانیم
هیئت کلاس درس ولایت شناسی است
با گریه بر حسین امام زمانیم
چیزی نمانده است دگرتا به اربعین
یعنی مرا پیاده حرم میرسانیم ؟
مثل امام عصر عزادار روضه ی
غم های قلب زینب قامت کمانی ام
یاد دمی که روی تل آمد نگاه کرد
پای برهنه رو بسوی قتلگاه کرد
شاعر؟؟؟؟
شعر از حاج آقا منصور ارضی می باشد. ایشان این شعر را در کریلا و در جوار حرم ملکوتی حضرت سیدالشهدا(ع) سراییده اند.
سلام این شعر خیلی عالیه
بنده تو جلسه روضه ماه محرم خوندمش فوق العاده بود
از همگی قبول باشه