زهرای من

چقدر بی هوا تو را زده اند
عده ای بی حیا تو را زده اند

زینبت دیده بر زمین خوردی
جلوی مجتبی تو را زده اند

چادرت خاکی و تنت زخمی ست
بر روی خاک ها تو را زده اند

یک زن پا به ماه بودی تو..
نانجیبان چرا تو را زده اند؟

این یکی با غلاف آن با پا..
هرکدام از جفا تو را زده اند

بازو و پهلویت شکسته شده
یاس من تا کجا تو را زده اند!؟

آخرش هم به چاه می گویم..
بی گناه و خطا، تو را زده اند

مجتبی دسترنج