سنگ صبورِ

پس از حسین ,جهان بر سرش خراب شده
برای حفظ حرم, زینب انتخاب شده 

نشاند بوسه به حلق بریده, از آن روو
به خون تشنه لبی, معجرش خضاب شده 

کسی که داغ دو فرزند بر جگر دارد
نشسته سنگ صبورِ دلِ رباب شده 

چه رفته بر دل زینب ,کسی نمی داند
دمی که وارد مهمانیِ شراب شده 

اگرچه خطبه خودش خوانده بود اما شهر
پر از صدای رسای ابوتراب شده 

هزاااار مرتبه تا روز آخِرَت,نفرین
به شام و بزم می و کوفه ی خراب-شده

به صبر عمه ی سادات, شیعه مدیون است
که شرح کرب و بلا ,مانده و کتاب شده…. 

نفیسه سادات موسوی