شاه خراسان

نانی نبود اینهمه احسان اگر نبود
آبی نبود رحمت باران اگر نبود

لطفی نداشت زندگی ما بدون اشک
عشقی نبود دیده ی گریان اگر نبود

سیبی اگر نبود که آدم نمیگریست
عفوی نبود فرصت عصیان اگر نبود!

اصلا گناهکار کجا آه میکشید
آغوش باز شاه خراسان اگر نبود

دنیای ما پر از غم و تاریک و سرد بود
شمع و چراغ صحن و شبستان اگر نبود

خورشید تا سحر هم اگر در فراز بود
نوری نداشت سایه ی سلطان اگر نبود

اینگونه پشت پنجره فولاد صف نداشت
حاجت گرفتن از درش آسان اگر نبود

دامن ز دست ما نکشید از سر کرم
سائل چه داشت دست به دامان اگر نبود

هر نیمه شب ز هجر حرم داد میزدم
دستور دین مرنج و مرنجان اگر نبود

یابن الشبیب گفت و زمین غرق ناله شد
دنیا چه داشت روضه ی عطشان اگر نبود؟

کمتر به قلب مادر او داغ مینشست
آن جسم پشت و رو شده عریان اگر نبود

 سید صادق رمضانیان