شعر مدح حضرت زینب (س)

بزرگی زینب چه ناگفتنی ست
شگفتم که این زن چگونه زنی ست
تو زهرا ترین زن پس از مادری
به اقرار تاریخ چون حیدری

صدای تو در صفحه روزگار
چنان جاودان مانده چون ذولفقار
تو خورشید در پرده محملی
علمدار بعد از ابوفاضلی
فلک عاشق عطر تسبیح تو
قلم مانده در کار تشبیح تو
قنوتت ملک را به وجد اورد
نمازت دل از مرتضی میبرد
پس از کربلا کوه واره شدی
خودت یک حسین دوباره شدی
به تسبیح گریه چه ها کرده ای
امام به نی را صدا کرده ای
تو در شام غم محشری کرده ای
به یک کاروان مادری کرده ای
به یک خطبه ای که به لب رانده ای
(به اسلامشان فاتحه خوانده ای)

حسن کردی