شعر مدح و مرثیه حضرت زهرا (س)

شأنش ز حدِّ فکر و گمان ها فراتر است
وز هرچه گفته اند و شنیدیم, برتر است

عالَم اگر همه ز سبوی علیست, مست
امّا ز یک تجلّی او, ماتْ حیدر است

وقتی بیان معنی او کار لفظ نیست
باید خلاصه مثل خدا گفت, کوثر است

زهرا نبود, خلقت هستی یقین نبود
از نور اوست مِهر فروزان منوّر است

مرضیه و محدٌثه و طاهره؛ بتول
صدیقه و زکیّه و زهرای اطهر است

تا که نهان شود ز علی آن رخ کبود
اینگونه گفت:دفنِ شب از روز,بهتر است

دیوار و در که جای خودش قاتل علیست
تیرِ خلاص جان علی, میخِ آن در است

دارد وصی‍ّت این دم آخر به زینبش
روضه ز دشت کربُبَلا, حرف مادر است

روزی ز تَل تو راهی گودال میشوی
وقتی که میرسی, بدن شاهْ بی سر است

از بس که سینه اش شده پامال اسب ها
برهر طرف که رو کنی آن پاره پیکر است

وحید دکامین