شعر ولادت امام حسن (ع)

میان ارض و سما بزم شادی و شور است

به روی دست نبی آیه هایی از نور است

بغل گرفته نبی سبط اکبر خود را

و ان یکاد بخوان, چشم ابتران شور است

گمان کنم که پیمبر به گوش او میگفت:

خوشا به حال رسولی که با تو محشور است

به رزق خوان حسن عالمی نمک گیرند

عزیز کرده ی زهرا “کریم” مشهور است

ز دست هیچ کسی لقمه نان نمی خواهیم

کرامت حسنی با مزاجمان جور است

گدای کوی کریمیم و نان بهانه ی ماست

نظر به منظر جانان مراد و منظور است

چقدر غبطه خورم بر کبوتران بقیع

شکسته بال و پرم… قبر خاکی اش دور است

به قبر خاکی او سایبان بدهکاریم

برای گنبد و گلدسته نقشه ها داریم

مرضیه نعیم امینی