شور و جشن

در آسمان مدینه ستاره باران بود
ستاره بود و همه کوچه ها چراغان بود

خدا دو نور خودش را رسانده بود بهم
عجیب نیست اگر شهر نور افشان بود

ملائکه همگی آمدند روی زمین
از ازدحام ملک شهر راه بندان بود

فرشته ها هم از آن سفره شام میخوردند
ولیمه علی و فاطمه فراوان بود

شبی که صاحب مجلس خود پیمبر بود
چه مجلسی! که در آن جبرئیل مهمان بود

چه افتخار بزرگی نصیب ایران شد
عنان مرکب زهرا به دست سلمان بود

در آسمان و زمین شور و جشن و همهمه است
شب عروسی و عقد علی و فاطمه است

شب عروسی و عقد دو دُرّ ناب خداست
همه مخارج این جشن با حساب خداست

اگر که هردو جهان خواستگار زهرا بود
علی میان همه اول انتخاب خداست

برای دادن پاسخ اگر تامل کرد
رسول منتظر دیدن جواب خداست

سزات مهریه فاطمه, علی باشد
برای اینکه علی مظهر کتاب خداست

ظهور فاطمه را هیچکس نخواهد دید
چرا که پیش علی هست و در حجاب خداست

کسی که باعث رنج علی و فاطمه شد

همیشه مستحق آتش عذاب خداست

به پیشگاه خدا مصطفی ستایش کرد
به فاطمه چقدر از علی سفارش کرد

از این به بعد تو همخانه علی هستی
علیست شمع و تو پروانه علی هستی

نبی سپرد به دست وصی نگینش را
از این به بعد تو دردانه علی هستی

اگر که ساقی کوثر علی شده, کوثر…
تویی و صاحب میخانه علی هستی

بخاطر تو علی روزیش دوچندان شد
تو رزق و روزی روزانه علی هستی

اگر که شان تو برتر نباشد از حیدر
بدون شک که تو هم شانه علی هستی

فرشته آمد و قرآن به دورشان چرخاند
خدای عزوجل نیز عقدشان را خواند

خدیجه نیست کنارش که مادرش باشد
شب عروسی او پیش دخترش باشد

خدیجه نیست که یاری کند پیمبر را
خدیجه نیست که همراه همسرش باشد

چه روسری و لباس عروسیش ساده است
خدیجه نیست به فکر گل سرش باشد

کنار چادر او میکشد به روی زمین
خدیجه نیست نگهدار معجرش باشد

چقدر جای خدیجه مقابلش خالیست
کنار سفره عقدش برابرش باشد

خدیجه نیست برایش حنا درست کند
برای شام عروسی غذا درست کند

آرش براری