شور و نوای حسین

قسم که می زند این دل عجیب شور حسین
دل شکستهٔ من را نریز دور حسین

بگیر گوش مرا و بیاورم در راه
مرا کنارِ خودت وصله کن بزور حسین

سیاه رویی من را ببخش آقا جان
بتاب تا که شوم نو نوارِ نور حسین

مرا به وقت تولد چنین سفارش شد
که مشقِ زندگی ات گشته تا به گور حسین

ضریح ، آتش جان است ، السلام علیک
دوباره زائرتانم ز راه دور حسین

میانِ روضه شنیدم که نوکری می گفت
نبود جایِ تو در گوشهٔ تنور حسین

حامد آقایی