عزیزم حسین(ع)

بردیم ما هر جا که نام اطهرت را
خوردیم بیش از پیش نان محضرت را

این دستهای بی کسی سوی کسی نیست
از ما نگیری دامن آب آورت را

قفل دهان ما گشود از آن زمان که
خواندیم مادر نام پاک مادرت را

هر جا که حرف از بوسه آمد گریه کردیم
چون مادرت می دید از تو…حنجرت را

خنجر به روی جای بوسه کارگر نیست
می دید کندند از سرِ پیکر سرت را

می دید تا کنج تنور آمد سر تو
می دید عریان پاره پاره پیکرت را

می دید انگشتی به دست ساربانی
می دید دست ساربان انگشترت را

ای کاش چشم تو نبیند گر چه دیده است
مادر تو را ، با سرنوشت خواهرت را

داریوش جعفری