شعر شهادت امام هادی (ع)
غربت حقیقتی
تنها نه در حریم تو باب المرادنیست
باب الرضای شرقی و باب الجواد نیست
هم سطح هم شدند ضریح و مناره ها
چونکه به ارتفاع زمین اعتماد نیست
گلدسته های ریخته در صحن واشدند
آغوش هیچ حاتمی اینسان گشاد نیست
این گنبدی که میت وحی می شود مدام
زیباترین نمونه ی روز معاد نیست؟
برگشت می خورند صداها به هم کسی
فریاد زد که صحن گهرشاد…شاد…نیست
این خانواده ارث زهم برده اند که
غربت برایشان شب پرواز حاد نیست
یا اکبری نبوده حسینی به برکشد
یا در شب شهادت هادی جواد نیست
غربت مناره های بدون موذن است
تصویر پرچمی ست که دردست باد نیست
غربت حقیقتی ست که بعداز چهل نفر
درصحن زائران تورا امتداد نیست…
مهدی رحیمی