فرداها

طلوع چشم تو را افتاب باور کرد

هوای امدنت چشم را کبوتر کرد

ستاره هم به نوایی رسید از نورت

حضور سبز تو حال زمانه بهتر کرد

کنار خانه اقا فرشته باران است

چه,خنده هات زمین را فرشته پرور کرد

به چشم ای تو سوگند, ای علی چهره

خدا به خلقت چشمت دوباره محشر کرد

هزار مرتبه شکر است بر لبم,هر روز

که حق شفاعت ما را به تو مقدر کرد

تو همطراز دو دست رشید عباسی

و فاطمه به شما یک حساب دیگر کرد

خدا که خواست مرا هم کسی ببیند,پس

مرا همیشه گدای علیِ اصغر کرد

سرودن از تو توانی عظیم میخواهد

عنایت از کلماتی کریم میخواهد

تو انتخاب خدایی برایفرداها

ضمانت تو امید حسینیِماها

اگر چه کودکی امابزرگ دنیایی

ندیده اند شبیه توچشم دنیاها

چه معجزیست به چشمانفاطمی ات که

مسیح چشم تو جانمیدهد به عیسی ها

من از قبیلهدردم,غلام زاده ی تان

تو از قبیله عشقی زنسل اقاها

چه اهوانه مرا تاجنون کشاندی و

نوشته ایم یکی ازتمام لیلا ها

هنوز زمزمه مادرم بهگوشم هست

که می سرود شما را بهجای لالا ها

قسم به لحظهء بالانشینی ات تا عرش

مرا ببر به حریمت دراوج بالا ها

ببر به سمت جنونم بهعشق محرم کن

تمام سال مرا هفتممحرًم کن

طنین خنده تو تا بهاسمان پیچید

دل حسین به هر خندهتو میلرزید

بدون هیچ معطل شدن بهدست پدر

دوباره اسم شما همفقط علی گردید

نشسته اند کنارتذخیره های زمین

شده تجمع ماه و ستارهو خورشید

فقط نشانِ بزرگیِخانواده توست

که پیر و کودکتاناینچنین کرم دارید

چه کرده درس نگاهت کهاینچنین گشتند

مرید و شیفتهء تومراجع تقلید

درست مثل دو دست گرهگشای عمو

خدا به دست تو بابالحوایجی بخشید

در ارزوی علمداری اتکنار عمو

چه خواب ها که برایترباب خواهد دید

عزیز من پسرم پا بهراه خواهی شد

تو هم برای خودت یکسپاه خواهی شد

حماسه ی تو هنوز اززبان نیفتاده

توسلِ به تو ازچشممان نیفتاده

تو قصه شبِ مادر بزرگهای که

کرامت نفست از بیاننیفتاده

شعاع دلبری اتشاهزاده بی حد بود

که اسمت از دهن اسماننیفتاده

عروج سرخ تو محکمنمود راه غدیر

چرا که نام علی ازاذان نیفتاده

نیامده به سفر میرویمراقب باش

که چشم شور پیِکاروان نیفتاده

خدا کند که دروغ استاینکه میگویند:

چه بارها که سرت ازسنان نیفتاده

دوباره شاعر دلخسته مینویسد این

دو مصرعی که هنوز ازدهان نیفتاده:

چه قدر زیر گلویتسفید و جذاب است

به قب قبت اثر بوسههای ارباب است 1

حسن کردی