قتلگاه

دیدمت در بین گودالی و غمگین می شوی

در میان حوض خون رفتی و رنگین می شوی

گاه زیر چکمه ها هستی و سنگین می شوی

گاه با سرنیزه ها بالا و پائین می شوی

شمر بد ذات آمد و پنجه به مویت کرد وای

آنقدر زد با لگد تا پشت و رویت کرد وای

خنجر کندش همین که بر رگ چهارم نشست

بعد از آنکه چند تا از استخوان هایش شکست

سر شد از پیکر جدا و بر نوک نیزه نشست

لات های کوفه در خیمه همه معجر به دست

دختران پاک را با ضرب سیلی می زدند

صورت خورشید ها را رنگ نیلی میزدند

حسین قربانچه