شعر ولادت امام رضا (ع)
نجل حبل المتین امام رضاست
نجل حبل المتین امام رضاست
همه ی حرف دین امام رضاست
گر بپرسی ز کعبه , می گوید:
قبله ی هفــتمین امام رضاست
هم که شرط ورود در دِژِ حق
هم که حصن حصین , امام رضاست
با غلامان خویش هم سفره
با خدا همنشین امام رضاست
ابـتدای مســیر فهمــیدیــم
انتهای یقـین امام رضاسـت
از(بهشت رضاش)معلوم است
که بهشت آفرین امام رضاست
کُلّ ایران , رَعیتَّش هستند
شاه این سرزمین امام رضاست
به خدایی که واحد است و احد
بی مَثَل , بی قرین امام رضاست
واژه ی دل شکن ,امام حسین
واژه ی دلنشین ,امام رضاست
ای فراری از این حرم , فردا
کار ما با همین امام رضاست
آنکه جاروی صحن جامع اوست
بال روح الامین , امام رضاست
آنکه یک بار هم نشد بزند
روی ما را زمین , امام رضاست
آنکه با رأفتش نظر دارد
بر منِ بدترین امام رضاست
آنکه در حشر زائرانش را
می کند دستچین امام رضاست
محمد قاسمی
مرثیه سربه زانوی ماتم گذاشته
دستی زغیب ، قافیه را « غم » گذاشته
شعرم به سمت کرببلا رفت وحُرشدم
دیدم خدا دوباره مَحَلم گذاشته
ازماجرای گریه ی آدم مشخص است
راهی برای توبه ی ما هم گذاشته
عشق حسین موهبتی کبریایی است
ماندم چه منتی سرعالم گذاشته !
صدها هزارسجده به جا آورم کم است
پروردگارفیض دمادم گذاشته
وقتی حسین آینه ی رحمت خداست
دیگرچرا عذاب جهنم گذاشته !؟
روضه بخوان ، که دست به نقدیم روضه خوان!
درجیب گریه خرج محرم گذاشته
باید به فکرزخم گلوی حسین بود
دراشک چشم ، فاطمه مرهم گذاشته
نشنیده ام به جان خودم ازکسی هنوز
آقا برای نوکرخود کم گذاشته !
ممنون از مهربونیاتون
یا علی