هُرم نجف

هُرم نجف حرارتمان را زیاد کرد
گرمایِ عشق، طاقتمان را زیاد کرد

مانند بوذر از کرمش زر گرفته ایم
مِهر علیست ثروتمان را زیاد کرد

عنوان ماست عبد کرمخانه نجف
عبدش شدیم، شُهرتمان را زیاد کرد

از وادی السلام علی تا که رَد شدیم
شوقِ به مرگ جرأتمان را زیاد کرد

با “یاعلی” زمین و زمان را بِهَم زدیم
تأثیر ذکر قدرتمان را زیاد کرد

گفتیم شیعه ایم، طرفدار حیدریم
این گفته خوب عزتمان را زیاد کرد

بودیم مستِ بوسه به درب حرم ولی
ایوان طلاش لذتمان را زیاد کرد

مارا سحر به صحن رساند و غروب بُرد،
..سهمیه ی زیارتمان را زیاد کرد

ما کاه خواستیم ولی کوه داد، آه..
اینگونه او جسارتمان را زیاد کرد

بی قیمت آمدیم به بازار مرتضی
دستش رسید، قیمتمان را زیاد کرد

گر روسیاه گر که بَد، اما به این خوشیم
مولای ما شفاعتمان را زیاد کرد..

“یامظهرالعجائب و یامرتضی علی..”
ذکر علی عبادتمان را زیاد کرد

آری همین مسیر نجف تا به کربلاست
هر ساله باز همتمان را زیاد کرد

در کربلا تمام علی ها فدا شدند
این داغ ها مصیبتمان را زیاد کرد

مجتبی دسترنج ملتمس