شعر شهادت حضرت علی اكبر (ع)

واویلا

این نیزه ها که روی تنت قد کشیده اند
انگار تیغ روی محمد کشیده اند

تا اینکه خوب خوب جدایت کنند آه
هر گوشه هر طرف که نباید کشیده اند

بالای زین بمان که و گرنه به رسم کفر
اینها اگر سوار بیفتد کشیده اند

فزت و رب کرب و بلا را بخوان که باز
این ابن ملجمان همگی قد کشیده اند

حتماً نماز شکر ادا کرده اند چون
تکبیر های ممتد و بی حد کشیده اند

حتی فرشته های خدا هم قلم به دست
بر تکه تکه های تو گنبد کشیده اند

از پا نشستم از غم و پایین پای من
تنها برای توست که مرقد کشیده اند

 رحمان نوازنی

نمایش بیشتر

اشعار مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

برای امنیت، از سرویس reCAPTCHA Google حریم خصوصی و شرایط استفاده استفاده کنید.

دکمه بازگشت به بالا