کجایی آقای من

سخت است از نبودنت آقا قلم زدن
بغضی غزل شدن، فقط از هجر دم زدن

یا در مسیر ثانیه های تلف شده
بر رفت و آمد ضربان ها قدم زدن

برگ و برم که ریخت نکردم تعجبی
خشکست ریشه ام، چه نیازی به سم زدن

در زیر آسمان دو چشمت نمی شود
بود و نگفت از تو و باران و نم زدن

بی تو -خدا نیاورد آن روز- در بهشت
یعنی قدم به سوی عذاب و عدم زدن

من خوانده ام ز چشم ترت جنگ انتظار
یعنی عمل به صبر و دعا… حرف کم زدن

ای آرزوی کعبه همین آرزوی ماست
روز ظهور عشق، جهان را حرم زدن

چشم انتظار بودمت اما نیامدی
این جمعه هم گذشت به چشمی بهم زدن

رضا دین پرور