کربلای فقیران

طفل دلرا به نیل اشک سپرد
زائری که رسید خسته حرم
باور چشم­­های او نشدند

گنبد تو , دل شکسته , حرم

دست خود را به روی سینه گذاشت
السّلامُ علیکَ یا خورشید
در شلوغی گریه ها چشمم
به ضریح نگاه تو نرسید

خسته ام , حاجت همه دِه را
روی دوشم برایت آوردم
التماس دعای مردم را
به امید دعایت آوردم

حجّ امثال من ! نگاهی کن
دور ما غصّه ها طواف کنند
آرزوهای ما به امیدت
دور کرب و بلا طواف کنند

کعبه ای و کنار دست خودت
چقدَر زمزم غمین داری
این­همه اشک و حاجت و گریه
این همه ناله , این همه زاری…

کربـلای فقـیرترهـایی
نه فقط کعبه ی فقیرانی
قبله ی هفتم زمین هستی
هشتمین شاه­راه ایمانی

امیر علی شریفی