گنبد خورشید

راه دادی و دلِ گمراه را آورده ام
چشم هایی غرق اشک و آه را آورده ام

در زیارتنامه جا خوش کرده بغضی در گلو
زیر ایوان٬ هق هق ناگاه را آورده ام

روسیاهم! رو زدم تنها به آقاییِ تو
رشته کوهِ رحمتی و کاه را آورده ام

گنبدت خورشید بر روی رکاب مشهد است
محض پابوسی برایت ماه را آورده ام

قامتِ گلدسته هایت «لا إلهَ» گفت و‌ من
در رکوع و سجده «إلا ٱلله» را آورده ام

باز هم با عشق تو تجدید پیمان کردم و
«دل» سپردم! خادم ِ درگاه را آورده ام

در سکوتِ بستِ طوسی٬ بست می نشینم و
در گدایی لفظِ «استغناه» را آورده ام

پای درس ِ دعبلت هستم که از عمقِ وجود
اینچنین ابیاتِ خاطرخواه را آورده ام!

مرضیه عاطفی سمنان