یابن الحسن

یک شب مرا هم محض دیدارت طلب کن
کمتر مرا با بی محلی ها ادب کن

عاشق نبودم نیستم دل بیقرارت
فکری برای این دل بی تاب و تب کن

اول بیا و گوش کن درد دلم را
بعدش دلت آمد اگر بر من غضب کن

خوب است اینکه با تو باشم هر دو دنیا
من را به جمع عاشقانت منتسب کن

زلفت بُوَد دار من و بر شانه ی توست
جان مرا در پای گیسویت طلب کن

تلخ است این دنیا به کامم بی تو آقا
برگرد و دنیا را پر از قند و رطب کن

اصلا دلم سامان نمی خواهد بگیرد
من را گدای روضه های شب به شب کن

حالا که صبح و شام تو لبریز گریه است
پس جام چشمان مرا هم لب به لب کن

حسین رحمانی