یا امیرالمومنین

تنها دلت نبود که شوق شفا نداشت
حتی طبیب هم به شفایت رضا نداشت

حق میدهم که دیده بدوزی به راه مرگ
دنیای بعد فاطمه دیگر صفا نداشت

بابای مهربان تمام یتیم ها
بعد از تو سفره های یتیمان غذا نداشت

زخم سرت اگر که دوا داشت باز هم
زخم عمیق قلب تو هرگز دوا نداشت

طوری فراق فاطمه قد تو را شکست
سی سال خونجگر شدنت هم صدا نداشت

همراه تو فقط حسنینند ای غریب
بی شک مدینه غربت دفن تو را نداشت

کوفه پس از تو باز هم اهل وفا نشد
هرچند این دیار از اول وفا نداشت

با بغض بر حسین تو شمشیر می زدند
حتی برای بوسه ای آن جسم جا نداشت

محمدعلی بیابانی